Shanghai

• ทิศเหนือ ติดต่อกับ มณฑลเจียงซู ประเทศจีน
• ทิศใต้ ติดต่อกับ มณฑลเจ้อเจียง ประเทศจีน
• ทิศตะวันออก ติดต่อกับ ทะเลจีนตะวันออก
• ทิศตะวันตก ติดต่อกับ มณฑลเจียงซู และมณฑลเจ้อเจียง ประเทศจีน

มีสัดส่วนเป็น 0.06 %ของพื้นที่ทั่วประเทศ ทิศตะวันตกเฉียงใต้เป็นเทือกเขาเล็กๆยาวเหยียด เขตเมืองเป็นที่ราบกว้างใหญ่ ความสูงเหนือระดับน้ำทะเลเฉลี่ยประมาณ 4 เมตร มีเกาะหนึ่งเกาะ (เกาะฉงหมิง) มีพื้นที่ 1,041 ตร.กม ซึ่งใหญ่เป็นอันดับ 3 ของประเทศ

ประชากรรวม 23.47 ล้านคน

ชนชาติ

แบ่งเป็นชนชาติฮั่น (98.8%) และชนกลุ่มน้อยอื่นๆ (1.2%)

ภาษา

ใช้ภาษาจีนกลางและภาษาจีนเซี่ยงไฮ้

ศาสนา

ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธมหายาน ลัทธิเต๋า คริสต์ และอิสลาม

การแบ่งพื้นที่เขตปกครอง นครเซี่ยงไฮ้ปกครองโดยเทศบาลนครเซี่ยงไฮ้ซึ่งขึ้นตรงต่อรัฐบาลกลาง และมีนายกเทศมนตรีนครเซี่ยงไฮ้ (Shanghai Mayor) เป็นผู้บริหารสูงสุด มีฐานะเทียบเท่ากับผู้ว่าการมณฑล เซี่ยงไฮ้แบ่งเขตการปกครองออกเป็น 17 เขต เซี่ยงไฮ้แบ่งเป็น 4 พื้นที่หลัก ได้แก่ ผู่ซี (Puxi) ผู่ตง (Pudong) เมืองรอบนอก และเกาะ ฉงหมิง (Chongming)

• เขตผู่ซี ตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันตกของแม่น้ำหวงผู่ เป็นศูนย์กลางการค้าแห่งแรกของนครเซี่ยงไฮ้ ก่อนย้ายบางส่วนไปอยู่ผู่ตง ผู่ซีครอบคลุมเขตการปกครอง 9 เขต ได้แก่ เขตหวงผู่ เขตหลูวาน เขตสวีฮุ่ย เขตฉางหนิง เขตจิ้งอัน เขตผู่ถัว เขตจ๋าเป่ย เขตหงโข่ว และเขตหยางผู่
• เขตผู่ตง ตั้งอยู่ทางตะวันออกของแม่น้ำหวงผู่ เรียกว่า “เขตใหม่ผู่ตง” (Pudong new area) เป็นศูนย์กลางทางการเงินและธุรกิจของเซี่ยงไฮ้และจีน
• เมืองบริเวณรอบนอก 7 เขต ได้แก่ เขตเปาซาน เขตหมิ่นหาง เขตเจียติง เขตจินซาน เขตซงเจียง เขตชิงผู่ และเขตเฟิ่งเสียน
• เกาะฉงหมิง ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของเซี่ยงไฮ้บริเวณปากแม่น้ำแยงซีเกียง มีพื้นที่รวม 1,200 ตารางกิโลเมตร ถือเป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับ 3 ของจีน เน้นการพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว

อยู่ในเขตมรสุมร้อนเอเชียเหนือ แบ่งเป็น 4 ฤดูชัดเจนและมีปริมาณฝนและแสงแดดที่เพียงพอ ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงระยะเวลาค่อนข้างสั้น ฤดูหนาวและร้อนค่อนข้างยาวนาน

อุณหภูมิเฉลี่ยตลอดทั้งปี 18.4 องศาเซลเซียส โดยมีอุณหภูมิสูงสุด 38.6 องศาเซลเซียส อุณหภูมิต่ำสุด -3.5 องศาเซลเซียส ปริมาณน้ำฝน 1,042.6 มิลลิเมตร โดยปริมาณน้ำฝนมากกว่าร้อยละ 70 วัดได้ในเดือนพฤษภาคมถึงเดือนกันยายน

ทางบก

รถแท็กซี่  
ค่าเปิดมิเตอร์แท็กซี่เริ่มที่  = 13 RMB (71.5 บาท) กลางคืนราคาแพงกว่ากลางวัน  เมื่อผ่านไป 3 กิโลเมตรมิเตอร์จะเริ่มเพิ่มขึ้น สำหรับแต่ละกิโลเมตรจะเพิ่มขึ้น 2.3 หยวน

รถเมล์ 
รถเมโทรเซี่ยงไฮ้ (Shanghai Metro) นั้นจะมีทั้งหมด 16 สาย ครอบคลุมทั้งเมืองจนไปถึงบริเวณชานเมือง ที่สำคัญค่ารถถูกมาก นั่งเป็นชั่วโมงยังแค่ 30-35 บาท/คน ส่วนถ้านั่งใกล้ๆ ก็ประมาณ 10-15 บาท/คน เท่านั้น และในเรื่องของการซื้อตั๋วผ่านตู้อัตโนมัติก็สามารถทำได้ง่าย แถมยังสามารถเช็คเส้นทางและราคาของรถเมโทรผ่าน website http://service.shmetro.com/en/ ได้อีกด้วย

รถไฟฟ้า
ปัจจุบันนี้ในเซี่ยงไฮ้มีรถไฟฟ้าที่เปิดใช้งานจริงๆทั้งหมด 11 สาย (ไม่นับMaglev ที่ไปเฉพาะสนามบินผู่ตง และ สาย 13 ที่เปิดใช้ในช่วงWorld Exposition 2010)

รถไฟฟ้าใต้ดิน
ปัจจุบัน มีจำนวน 14 สาย และ 329 สถานี มีระยะทางรวม 538 กิโลเมตร (334 ไมล์) ทำให้เป็นระบบรถไฟฟ้าที่ยาวเป็นอันดับที่ 3 ของโลก  รถไฟใต้ดินเซี่ยงไฮ้ คิดอัตราค่าโดยสารตามระยะทาง ถ้าต่ำกว่า 6 กิโลเมตร ต้องเสียค่าโดยสาร 3 หยวน ถ้าเดินทางมากกว่านั้น ต้องเสียค่าโดยสาร 10 หยวน

ทางอากาศ

นครช่างไห่มีสนามบินแห่งชาติ 2 แห่ง คือสนามบินแห่งชาติหงเฉียว และท่าอากาศยานนานาชาติช่างไห่ผู่ตง

ทางทะเล

ช่างไห่มีพื้นที่ของท่าเทียบเรือกว่า 13.6 ตร.กม. นับตั้งแต่ปีทศวรรษที่ 80 ท่าเรือขนส่งช่างไห่เป็นท่าเรือ ขนาดใหญ่ติดอันดับโลก ที่มีสินค้าเข้าออกสูงกว่า 100 ล้านตัน ปลายปี พ.ศ. 2546 มหานครเซี่ยงไฮ้ (Shanghai) ได้รับการขนานนามว่าเป็น “นครปารีสแห่งตะวันออก” ถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มมหานครไฮโซอันดับ 5 ของโลก รองจาก กรุงวอชิงตัน ดี.ซี. นิวยอร์ก ลอนดอน และ ปารีส รูปแบบการปกครองของมหานครช่างไห่จัดอยู่ในกลุ่มเมืองที่ขึ้นตรงต่อรัฐบาลกลาง ซึ่งไม่ขึ้นต่อมณฑลใด ๆ ทั้งสิ้น และปัจจุบันประเทศจีนมีเมืองที่มีรูปแบบการปกครองลักษณะนี้ทั้ง สิ้น 4 เมืองด้วยกัน ได้แก่ ปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ เทียนจินและฉงชิ่ง มหานครช่างไห่ ปัจจุบันนับเป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเมืองหนึ่งของโลก และมีประชากรมากเป็นอันดับหนึ่งของประเทศจีน เป็นเมืองศูนย์กลางความเจริญในด้านต่างๆ ของภูมิภาค ทั้งทางด้านเศรษฐกิจ การค้า การเงิน การลงทุน รวมถึง ด้านแฟชั่น และการท่องเที่ยว โดยการผลักดันของรัฐบาลซึ่งให้นครเซี่ยงไฮ้ก้าวขึ้นเป็นผู้นำ และเป็นศูนย์กลางด้านเศรษฐกิจในภูมิภาคเอเชีย เซี่ยงไฮ้จึงนับเป็นความภูมิใจของชาวจีน โดยเฉพาะชาวเมืองซึ่งถือกันว่าเมืองของตนเป็นสัญลักษณ์ของจีนยุคใหม่ ในด้านความก้าวหน้า และทันสมัย